Kangoeroe's en Koala's : De Kust

Tijdsverschil met Nederland is nu 9 uur (later).

14 december 2017

We landen om 23.00uur in Cairns en voelen gelijk dat de lucht heerlijk aan voelt. Het is nog steeds warm (25 graden) maar de lucht voelt heerlijk aan. Niet super droog of vochtig. Gewoon frisse lucht! We ademen nog eens lekker diep in! Ahhhh heerlijk! 😮

Dan nemen we de taxi naar ons hotel. Een prachtig hotel waar we helaas maar 1 nacht zitten.

Nog 2 nachtjes slapen..................................😱

15 december 2017

We zijn op tijd opgestaan en willen eerst douchen voor het ontbijt. Shit! Onze shampoo fles stond open in de beautycase. Een zooitje! Gelukkig hebben we een studio en dus alle ruimte om alle spullen af te wassen. Het is zelfs doorgelekt in onze tas. Wat plakt dat spul eigenlijk.

Dus iets later gaan we aan het ontbijt.

Via een wandeling langs de boulevard lopen we 2 km om onze huurauto op te halen. We zien in het prachtige blauwe water pelikanen die maar wat graag voor onze foto willen poseren.

De auto's lijken (tot kleine ergernis en teleurstelling van Jorg) steeds kleiner te worden. Gelukkig passen onze mega tassen gewoon in de kofferbak.

Dan verlaten we dit stadje en rijden eerst omhoog langs de kust naar het oudste tropische regenwoud ter wereld, Daintree np. We moeten hiervoor echt langs een bergkam rijden. Aan de ene zijde van de weg zien we de veel verschillende vegetatie en aan de andere zijde prachtig wit strand met azuur blauw water. Prachtig!

Helaas zijn deze stranden tijdens dit jaargetijde levensgevaarlijk. Naast de Salties (zout water krokodillen) zijn hier ook de box jellyfishes. Dit zijn kwallen met tentakels van wel 3 meter lang. Deze zijn niet zichtbaar voor het blote oog en geven naast stroomstoten ook een giftige dodelijke stof af. Het aantal doden staat dit jaar al op 10 door de kwal en 4 door de krokodil. Deze score vinden wij prima en gaan we ook niet proberen te verhogen 😉.

Het is een bijzonder kronkelig weggetje. De waarschuwingsborden voor Cassowarries houden maar niet op! Dat zijn een soort struisvogels met blauwe kop en hanekam. Geen vriendelijke diertjes en wel 2 meter hoog. Deze zouden met enige regelmaat hier oversteken. Marja houdt de camera op schoot. Laat die Cassowarries maar komen!!!! Met een ferry steken we de Daintree rivier over en de kronkelende weg voert ons weer de bijna onbewoonde wereld in met dus ook geen bereik op de mobieltjes😕.

Halverwege de kronkelweg staat langs de kant één bordje: crocodile tours departs here! Met een krokodil afgebeeld. Daar moeten we dus zijn voor onze tour.

Jorg parkeert onze auto mooi in de schaduw. De gids komt aanrijden en moppert: "Al 30 jaar is dat MIJN parkeerplaats!" "Oh Sorry" zei Jorg. Lekker mooi plaatsje in de schaduw haha.

Met de gids en 7 andere toeristen wandelen we door de drooggevallen mangrove richting de boot.

Daar gaan we dan! Op zoek naar grote krokodillen!

Na enkele minuten varen zijn wij er al uit. Ja wij zijn verwend door onze prachtige boottocht bij Kakadu np. Maar goed, toch twee mooie krokodillen gezien. Wat zien die dingen er toch enorm groot en agressief uit! En................................... we zien een boomkikkertje. Jaja vlak deze boottocht niet uit. Een echte boomkikker. Wat een geluk! 😊

Na één uur varen rijden we nog drie kwartier verder het regenwoud in.

Dan komen we aan bij onze Ferntree junge lodge. Een prachtige vakantiepark met 80 jungle huisjes. We hebben een mooi huisje met vide (voor 5 personen!).

Opnieuw zijn we bijna de enige in dit park. Maar drie huisjes zijn bewoond.

Daintree np is het oudste regenwoud ter wereld en staat bekend om de meeste soorten bomen/planten. Ook zijn er veel verschillende dieren te vinden (spinnen, slangen, kikkers, krokodillen, cassowarries en hagedissen).

Het hele regenwoud strekt zich over 100 km uit langs de noord-oost kust (koraalkust). Het is bijzonder te zien hoe het regenwoud tot in zee doorloopt. De mangrove en tropische planten lopen tot in de zee door. Soms zie je oorspronkelijke bomen bijna niet meer staan omdat andere planten de nutriën uit die boom gebruiken om op te groeien. Zo zie je aan één stam wel 5 verschillende planten groeien.

Door het regenwoud en mangrove zijn meerdere wandelingen uitgezet die meestal met houten loopboarden zijn aangelegd. Zo voorkom je dat je krokodillen op je pad tegenkomt of andere dieren.

We lopen de board wandeling tegenover onze lodge. Prachtig!!!!!! Ze hebben hier de fan palm voor het eerst gezien. Deze heet zo omdat deze mooie bladeren heeft in die vorm. Maar je zou het net zo goed parasol palm kunnen noemen. Het blad lijkt van plastic en is waterdicht. Dieren schuilen onder deze bladeren wanneer er weer een

heftige regenbui komt.

Bij iedere stap horen we verschillende dieren beschutting zoeken. De hagedissen rennen weg onder de bladeren. Zo mooi al die verschillende planten te zien!

Die avond eten we in het restaurant bij onze lodge. We zijn naast een ander stel de enige gasten! Lekker genieten van een kangoeroe biefstuk!

Vandaag was het zonnig met enkele wolken en 32 graden.

Nog één nachtje slapen!😱

16 december 2017

Marja heeft redelijk geslapen ook al gaat het vandaag gebeuren!!!!!!!!!!!!!!

Vanavond gaat we de night tour doen door de jungle!

Waarschijnlijk was Marja niet volledig nuchter of enorm ziek toen Jorg die stiekem heeft geboekt. Waarom zou een mens met volle verstand in de nacht de jungle in willen vol met dieren waarmee je niet in contact wilt komen omdat anders snel een injectie met tegengif moet volgen?! Gisteravond bij het eten zijn onze wensen en testament met elkaar besproken dus dat weten we dat ook weer. Maar goed nog 12 uur te gaan...................................

We kunnen twee dingen doen: wachten op onze dood vanavond bij de tour of vandaag toch nog een mooie vakantiedag beleven. We kiezen voor dat laatste.

We rijden helemaal naar het gehele park door en willen iedere lookout en wandeling doen. Dat is prima te doen aangezien de meeste wandelingen max. 1,5 km zijn en voornamelijk gelijkvloers.

Ook rijden we naar een discovery center. Daar kun je met loopbruggen en een uitkijktoren (25 meter hoog) lopen door de verschillende niveaus van het regenwoud. Met een audiotour krijgen we informatie over de planten, vruchten en dieren.

Helaas zien we van de dieren alleen de muggen. En veel!!!! Marja is nogal in trek bij die beesten. Ter voorbereiding was ze vanochtend al één keer helemaal ingesmeerd met deet. Helaas hebben de muggen hier daar geen boodschap aan. Grappig om het oerwoud ook eens van bovenaf te zien. Het zijn echt allemaal verschillende bomen en planten die op en door elkaar groeien.

Na het volgen van de gehele audiotour en de 20e muggenbult zijn we er klaar mee.

Lekker lunchen aan zee. We vinden een prachtige plek waarbij je op veilige afstand van gevaarlijke dieren toch kunt genieten van het strand.

Na het gehele park te hebben gezien (althans, de beschikbare wandelingen te hebben gedaan) gaan we lekker zwemmen.

We gaan nog even wat eten voor onze night tour. Gelukkig lijkt de spanning mee te vallen en lukt het ons om van het diner te genieten. 😊

Dan de lange broek en trui aan (zeker niet nodig voor de kou 😅) we willen de muzzies (zo noemt ze de muggen hier) geen kans geven dit keer! Wandelschoenen aan, de nek, handen en gezicht gaan volledig in de deet. Knappe muzzie die nu nog bloed kan komen halen!

Oke daar gaan we dan!

We worden bij de receptie opgehaald. Patrick de gids die deze tour verzorgd is helaas verhinderd. Hij is vanmiddag door een spin gebeten en ligt in het ziekenhuis. Sarah neemt de tour voor hem waar.

Oke fijne informatie voordat Marja aan deze tour moet beginnen!!!!

Sarah is bioloog en heeft jaren in de Savannah gewerkt. Ze is daarna naar Australië gekomen en is dol op alle dieren. Met een bus rijden we verder het regenwoud in. Binnen in een hutje krijgen we ieder een lampje. Hiermee gaan we de dieren zoeken. (Marja denkt, ik dus niet maar wat licht is fijn).

Iedereen geeft aan (we zijn met 8 toeristen totaal) dat men enige spanning voelt en het comfortabele gevoel ontbreekt op het moment. Hier wordt continue No Worries gezegd. Dat is iets wat nu niemand uit spreekt.

Dan gaan we naar buiten. "Oke Jorg ik hou van je. Het was een fijne vakantie tot dus ver maar dit was het dan!"

We lopen over de onverharde weg waarover we met het busje zijn gekomen het donker in. Met het lampje gaan we op zoek naar de schittering van oogjes. Je dient het lampje dicht langs je gezicht te houden zodat je met je ogen meteen de schittering ziet.

We mogen wanneer we een diertje gevonden hebben niet met het lampje op de ogen blijven schijnen. Het zijn nachtdieren en de ogen zijn niet gewend aan dat felle licht. Dit kan de lenzen van de dieren beschadigen.

De gids vindt gelijk een enorme spin. Ze verteld grappig: "Een spin heeft dezelfde zintuigen en reacties als een mens. Wanneer hij iets tegen komt zal hij zich de volgende dingen afvragen: Moet ik aanvallen? Kan ik het neuken? Of kan ik het eten? Is het antwoord op alle drie, nee? Dan zal hij snel wegduiken."

Ze vertelt dat alle dieren hier in de jungle banger zijn voor ons dan wij voor hen. Wij weten dat dit niet op zal gaan bij Marja die toch duidelijk een grotere angst heeft dan welke grote spin hier.

We kunnen opgelucht adem halen want we lopen zo over de weg. De gids wijst vanalles aan. Legt enorm leuk en interessant uit en laat de dieren ook voor wat ze zijn. Ze gaat ze niet oppakken en dichterbij halen of zo. Prima op afstand 😀. Dit is twee uur vol te houden!

Er staan hier prachtige bomen die door verschillende wortelgroei er bijzonder uit zien. Deze zijn hol van binnen en Sarah klimt door de wortels naar het midden van de boom en schijnt met haar lampje omhoog. Zo kunnen zien we een prachtige verlichte boom van 30 meter hoog. Tussen alle wortels door komen prachtige lichtstralen. Super mooi!

Dan zegt ze ineens: "Laten we nu dieper het regenwoud in gaan! Daar vinden we veel meer dieren (We hadden al 10 verschillende spinnen en een muisje en twee ratten gezien)."

Ze legt uit dat we haar achterna moeten lopen. Dat het grootste gevaar de planten zijn. Deze hangen zo met elkaar verbonden dat het van belang is dat we dit achter een liaan blijven hangen of deze vastpakken. Daar kan immers weer een andere plant aan vast zitten die zo maar naar beneden komt. Ook ter overleving hebben deze planten allemaal doornen of prikkers. Ze heeft een heuptasje met verbandmiddelen en injecties dus we zijn veilig...........

Oke daar gaan we dan verder het regenwoud in. Sarah wordt van iedere sprinkhaan of kever die soms echt 20 cm lang zijn steeds enthousiaster en verteld enorm leuk.

We vinden nog een giftige kikker, een gevlekte python van 3 meter en nog diverse giftige spinnen.

Wanneer we midden in het regenwoud staan vraagt Sarah ons het lampje uit te doen en je ogen te sluiten. Je ziet dan ook echt niets, welke kant je ook op kijkt. Dan vraagt ze ons de ogen te sluiten en goed te luisteren naar alle dierengeluiden. De vogels, uilen, krekels en vliegende honden. Geniet van het geluid!

Dan mogen de ogen weer open en kijken we omhoog naar een prachtige sterrenhemel! Super mooi!

Pff gelukkig mogen de lampjes weer aan. Je schrikt echt hoeveel spinnen en insecten er in dit bos zitten. We zijn echt blij dat we alle wandelingen al gedaan hebben. Je zou hier nu overdag niet meer rustig lopen. Sarah legt ons ook uit dat deze dieren zich niet schuil houden en er overdag ook zitten maar door de schutkleuren wij ze domweg niet zien. Ze schieten vaak bij beweging of geluid zelf ook al weg. Behalve die spin dan die Patrick vanmiddag had gebeten.

Veel geleerd en erg leuke uitleg!

Zo dat hebben we overleefd! Jorg zijn armen zijn ook heel gebleven en niet fijn geknepen. Het was zelfs erg leuk!

Wanneer we terug komen in het hotel merken we voor het eerst dat we hier ook in het natte seizoen zitten. Het komt er dan met bakken uit! Het blijft de hele nacht stormachtig.

Vandaag was het 34 graden en zonnig, tegen de avond enkele wolken en in de nacht stormachtig met veeeeeeeeeeeel regen.

17 december 2017

Wat onrustig geslapen met in onze dromen wat spinnen en slangen hier en daar. De stormachtige regen klinkt ook niet als het tikken op een tent doek op onze jungle lodge met een golfplaten dak. Jeetje wat een herrie.

Maar goed we pakken weer in en rijden verder de kust af. Gewapend met de camera op schoot zien we de waarschuwingsborden weer voorbij komen dat er cassowarries kunnen oversteken.

Nou geen loopvogel te zien! We hebben dit natuurpark toch helemaal doorkruist. 's Nachts, ochtend, middag met de boot, te voet, auto, geen blauwe struis te bekennen! Helaas.

We gaan weer met de ferry naar de overkant van de Daintree en komen weer in de bewoonde wereld. Voordat we naar ons volgende hotel rijden willen we eerst naar een bergdorp Kuranda. Dit bergdorpje ligt midden in het nationaal park Atherton Tablelands. Deze bestaat uit een kloof. We kunnen daar met de auto naar toe rijden maar kiezen er voor om met een gondel boven het regenwoud naar het dorpje te gaan. We hebben dan na de gondeltocht 1,5 uur om door het dorpje te lopen en gaan dan met een oude trein weer terug langs en door de kloof naar beneden.

De gondel voelt als vanouds. Wel gek dat we dit keer geen ski's bij hebben en in ons hempje en korte broek zitten. Onderweg maakt de gondel twee stops en kun je uitstappen om naar een uitzichtpunt te wandelen. Na dat rondje van 150 meter te hebben gewandeld pak je dan weer een gondel verder naar boven. Bij de eerste stop hebben we een mooi uitzicht over de kloof. Bij de tweede stop kijken we uit over de rivier en waterval die deze kloof hebben gemaakt. Ondanks het natte seizoen is de waterval best summier. Een fijn straaltje komt naar beneden gevallen.

In het dorpje Kuranda merken we al snel dat het zondag is en dat daarom niet veel aboriginals live aan het werk te zien zijn. Wel kun je de boemerangs, didgeridoo en kunstwerken (met de bekende stippen) van ze kopen.

Dan rijden we daarna verder naar ons hotel. We verblijven in Palm Cove.

Het is een prachtig hotel aan zee. We hebben een mooi balkon met ligbed en kijken uit op het zwembad en hebben zelfs een bubbelbad voor ons balkon! Met nog geen vijf stappen zitten we er al in! Dat wordt genieten! We verblijven hier drie nachten.

Omdat deze vakantie iets langer duurt dan gemiddeld moeten we er dan nu toch echt aan gaan geloven. Ook de normale dingen van het leven zijn dan nodig om uit te voeren ook al is het vakantie...........

Vandaag was het 32 graden, zon met veel wolken en ook een keer een flinke tropische bui.

18 december 2017

We worden om kwart voor zeven opgehaald voor onze excursie. We gaan snorkelen op de Great Barrier Reef!!!!! Yeah! 🙌

Met een grote catamaran varen we de haven van Cairns uit en gaan met nog 80 enthousiaste toeristen richting het Reef.
We hoeven niet bang te zijn voor krokodillen. Deze zitten alleen aan de kust. Maar de kwallen zijn ook midden op zee aanwezig. We krijgen daarom allemaal een speciaal wetsuit aan die tegen de zon beschermd maar extra stevig is om ons te beschermen tegen de kwallen. Er zitten zelfs wantjes en een capuchon aan!
Na 2,5 uur varen mogen we onze snorkel outfit klaar maken en de zee in plonsen. Na enkele keren te snel ademhalen hebben we de rust van de onderwaterwereld weer gevonden. We hebben lekker lui een drijfriem aan. Zo kunnen we heerlijk dobberen en vissen kijken. Want het snorkelen is al best vermoeiend. Na ruim 1,5 uur zijn onze benen echt moe en is Marja bijna onderkoeld. Dus we gaan terug naar de boot. Even uitrusten. De gids geeft aan dat de rest ook nog maar 20 minuten mag snorkelen.
Nou dan gaan we snel ons pakkie uit trekken en afdrogen. Lekker opwarmen in de zon.
Vandaag is het best bewolkt wat jammer is voor het kleureffect onder water. De kleuren komen pas echt tot z'n recht wanneer je de zonnestralen het zeewater binnen ziet dringen.

De catamaran vaart naar een tweede plek van het reef. Daar ligt het koraal veel oppervlakkiger.
Dan gaan we opnieuw 1,5 uur snorkelen. Dit keer zien we nog grotere vissen en is heeft het koraal ook prachtige vormen en soms felle kleuren.
Zo gaaf, indrukwekkend en rustgevend!
Terug op de boot is Marja echt bijna bevroren. Klappertandend snel douchen en afdrogen en weer genieten van de 32 graden.

Wat was dit gaaf zeg!!!! Alsof je met je hoofd in een aquarium hangt.
We hebben prachtige fel gele, paarse, oranje, groene en blauwe vissen gezien. Bijna alle kleuren eigenlijk😏
Maar ook een haai! Super mooi beest van 2,5 meter en ook de beruchte kwallen.
Het was natuurlijk even zoeken maar we hebben ook Nemo gevonden!
Leuke wetenwaardigheidje (sorry hierna is je Disney verhaal compleet omzeep): de clownsvisjes leven in groepen. Er is maar één vrouwtje en die is de baas en is de grootste vis. Zodra deze vis sterft (zoals ook in de film, Finding Nemo) zal de volgende grootste vis van geslacht veranderen. Dus wordt dan vrouw 😲. Yep, dus eigenlijk zou de vader van Nemo, veranderen in zijn nieuwe moeder.

Wat een gave dag!

Het was vandaag 32 graden en erg bewolkt met hier en daar wat zon. Een regenbui van 5 minuten.

19 december 2017

Vandaag lekker een dagje zonnen / zonnebrand smeren / puzzelen / zwemmen / opdrogen etc.

En natuurlijk het blog even bijwerken.

Vandaag was het 34 graden en zonnig met wat wolken.

20 december 2017

We willen nu wel eens echt weten hoe het is om een Aboriginal te zijn. Dus we gaan naar het Tjapukai museum. Daar krijgen we verschillende workshops en shows die ons het leven van een Aboriginal laten ervaren en zien.
Een impressie:

We zien een show met video over hoe het leven van de Aboriginal is ontstaan. Dan geeft onze Aboriginal gids uitleg over de vruchten, medicijnen en giftige planten. Ook krijgen we uitleg over de muziekinstrumenten en de wapens waarmee gejaagd wordt.

Dan is het tijd voor interactie en mogen we ook zelf aan de slag. Naast het speer en boemerang werpen is er een dansshow waarbij Marja mee mag doen.

Het komt nog heel nauw hoe je een boemerang gooit. Er zijn boemerangs voor links of rechts handigen. Deze dient maar aan één kant plant en één kant afgerond te zijn met een inkeping voor de hand. En dan vanuit de pols werpen in de richting van 12-1 uur. Deze wordt gebruikt met jagen en dient zo te worden gegooid dat een vogel wordt geraakt en het jachthout weer bij je terug komt.

Wanneer we verder rijden zien we hele grasvelden vol walibies!

Rond de lunch wandelen we lekker in Cairns langs de boulevard en pakken lekker een terrasje. Dan is het tijd om verder te rijden naar ons volgende hotel/ B&B. Onderweg rijden we wel 100 km tussen de suikerriet velden. We zien dat langs deze velden steeds een heel smal treinspoor loopt. Deze lijken speciaal te zijn aangelegd voor de treinkarretjes waar al het suikerriet in gaat. Een plaatsje vóór onze eindbestemming zien we een bord: Sugar museum. Kijk dat is leuk! We nemen gelijk de afslag. Een te lief vrouwtje aan de balie helpt ons en geeft alle uitleg. Daarna krijgen we een film te zien over de suikerriet industrie en kunnen we allerlei oude landbouwapparatuur bekijken. Ook krijgen twee verschillende zakjes mee met "eindproducten": Rauwe suiker en snoepjes (sugarbeans). Suikerriet kan wel 4 meter hoog worden. Dit duurt wel 16 maanden. Daarna moet het verdere verwerkingsproces binnen 16 uur gebeuren om uitdroging te voorkomen.

Dan komen we aan het einde van de middag aan bij de B&B. Ze hebben hier een prachtig zwembad wat we natuurlijk gelijk gaan gebruiken.

Het was vandaag 32 graden, zonnig met veel wolken.

21 december 2017

Oke het wordt nu toch wel echt frustrerend. De B&B zit aan een de Cassowarrie road en om daar weer weg te komen kom je door het Cassowarrie conservation park. En de weg heeft om de 100 meter weer een waarschuwingsbord. Maar we zien er geen een!

Dus even voor jullie een afbeelding van internet gehaald want bij locals zullen we geen foto meer gaan uploaden 😒

Zelfs bij de B&B hebben ze twee "huis cassowarries" die zijn wel wild maar komen dagelijks aangewandeld door de tuin. Ze noemen ze Cassie en Warrie. Maar helaas slaan ze wanneer wij er zijn een dagje over.

Omdat we dit niet willen meemaken met de Koala beer (overigens geen beer, maar buideldier) hebben we een mooi plan voor vandaag! We hebben bij vertrek naar Australië al gezegd. we willen perse de Australian FIVE zien: Platypus, Kangoeroe, Koala, Emoe en Wombat.

Desnoods moeten we de laatste dag in Melbourne nog naar een dierentuin 😜. Maar we verlaten pas dit eiland wanneer we deze kunnen afstrepen van ons lijstje.

Vandaag verlaten we Mission beach en het volgende hotel ligt in Arlie beach. Dit is zo'n 6 uur rijden (500 km). Dus we besluiten om al om 6.00uur (voor het ontbijt) de B&B te verlaten en onderweg (ook als leuke afwisseling en tussenstop) na drie uur rijden, in Townsville met de Ferry naar Magnetic Island te gaan.

Magnetic Island ligt maar 20 km van de kust en is met een ferry in 30 min te bereiken. Nou horen wij jullie denken waarom zou je dat doen op een rijdag van al zo'n 6 uur?

Logische gedachte!

Maar.........................................

Wat nou als wij jullie vertellen dat op dat eiland van maar 52 vierkante km een nationaal park is van 27 vierkante km en dat daar koala's wonen!!!!!

Ja dat verandert de zaak hè?!

We hebben online gekeken naar waar we dat mooie diertje in zijn natuurlijke habitat kunnen vinden. De meeste plekken zitten helaas niet in onze dan toch wel beperkte en te korte reisplanning.

Dus......................

Hup in de auto en de kamersleutel leggen we op tafel (waar anders om half 8 het ontbijt zou komen). We zoeken ons nog eens suf naar Cassowarries, maar helaas. Hopelijk meer geluk met de Koala's.

Na 2,5 uur komen we in Towsville aan. Parkeren onze auto bij de haven en het treft we kunnen met de ferry mee die over 10 minuten vertrekt. We grijpen nog even gauw een folder mee met de acitviteiten en vervoer mogelijkheden van het eilandje. Hebben we mooi op de boot tijd voor om dat te lezen.

We komen aan op Magnetic Island. Een mooi groen eiland wat voornamelijk uit grote lichte rotsen bestaat met daarop en tussen de eucalyptus bomen. De bussen staan klaar voor alle mensen die van de boot komen. Voor 7 dollar koop je een dagticket en kun je onbeperkt met de bus reizen. De verschillende bussen (drie stuks) brengen je naar de diverse baaitjes en startpunten van wandelingen.

Nu hebben wij gelezen dat de koala graag rondhangt bij de wandeling naar het fort. Dus daar gaan we maar heen. De buschauffeur roept nog wanneer we uitstappen: "Watch up in the trees, than maybe you see some koala's!"

Aan het begin van de wandeling staat ook aangegeven dat het mogelijk is dat je koala's tegenkomt. Ook een tip om ze te vinden:

Zoek in iedere boom van onder naar boven en weer terug. Ze maken geen geluid en hebben een schutkleur. Succes! 😁

Poeh het is nu 10.00uur en al zo'n 34 graden. En het fort ligt natuurlijk bovenop de berg. Dus we gaan 1,5 uur klimmen. Het eiland is prachtig! De wandeling geeft ook prachtig uitzicht op de stranden/baaien die we herkennen van reisgidsen. Zo mooi! Lijkt wel nep!

Onze shirts beginnen alweer donker te verkleuren, poeh poeh. We vragen aan mensen die terug komen gelopen of ze koala's hebben gezien. Ze schudden nee! Ai...................

Het eiland is prachtig. Marja geeft aan dat wanneer er op een eiland koala's zijn ze er niet af kunnen dus dat we ze toch wel moeten kunnen vinden! "We nemen pas weer de ferry terug als we er een hebben gezien!"

We zien twee toeristen voor ons van het pad afwijken en naar rechts lopen. Wij volgen hun blik en............................. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!

Zo prachtig! Het is net een knuffel die in de boom ligt. Hij ligt te slapen en ligt helemaal opgevouwen tussen de stam van de boom en een tak. Zo schattig! Het lijkt zo een heel lief diertje.

Even een leuk weetje: Koala betekent: dier dat niet drinkt. Ze eten namelijk alleen maar eucalyptus bladeren. Verder bewegen ze heel traag omdat dit te veel energie kost. Ze slapen gemiddeld 20 uur per dag.

Jorg zegt voor de grap: "Zo dan kunnen we nu de ferry weer terug nemen 😉"

De wandeling komt uit op het hoogste punt van het eiland. We hebben prachtig zicht op de de baaitjes. Super mooi! We zoeken nog flink in iedere boom maar we hebben ons portie geluk al gehad zullen we maar zeggen. En eerlijk gezegd waren we zonder onze twee voorgangers, waarschijnlijk langs dit beestje gelopen zonder het te zien!

Wanneer we naar beneden wandelen zien we een stuk of vijf toeristen rondom die desbetreffende boom staan. De koala ligt er nog steeds. Oke dan maken wij ook nog even een extra foto. Hij is zo mooi!

Magnetic Island dankt zijn naam aan captain Cook. Toen hij met z'n boot langs dit eiland voer, sloeg zijn kompas elke keer op hol.

Wanneer we bij het eindpunt komen aanlopen stopt de bus echt nog geen 3 minuten later. Timing! En nemen de bus weer terug naar de ferry. Daar aangekomen merken we dat de ferry weer over 15 minuten gaat. Timing again! Anders moesten we een uur wachten.

We staan om kwart voor 1 weer op het "vaste" land voor zover je daar in Australië over kan spreken😄.

Even lunchen en dan deel twee van de autorit.

We rijden weer kilometers tussen de suikerriet velden. Na ruim twee uur rijden....... KIJK DAAR JORG OP RECHTS!!!! Dat heeft TWEE POTEN! TWEE POTEN! TWEE POTEN!!!

Nadat Jorg van de schrik is bekomen probeert hij vanaf de snelweg een afslag te nemen om veilig te kunnen stoppen om de beestjes is van dichterbij te bekijken. We pakken de verrekijker en zoomlens van de camera (want ze liepen niet vlak langs de snelweg). Ja het zijn Emoes. Yes gewoon twee prachtige dieren in één dag! Het zijn er een stuk of 5 die tussen het hoge gras op zoek zijn naar eten. Deze loopvogels, zijn de grootste van Australië en worden dus nog groter dan 2 meter! Ze zijn heel erg agressief en aanvallend. Dus deze afstand is ook wel erg prettig om ze te bekijken.

Wat een topdag!

In Arlie beach gaan we gelijk naar het kantoor van onze excursie morgen. Daar moeten we ons inchecken en krijgen we onze boardingpassen. Daarna is het tijd om naar ons hotel te gaan.

Daar aangekomen gaat de eigenaresse helemaal enthousiast uit haar dak. Dutchies!!! You are Dutchies!!! Haar zoon is met een Nederlandse getrouwd en woont nu in Nederland. Ze laat gelijk foto's zien van de familie en het huis in Zaandijk.

Ze geeft ons gelijk een upgrade van kamer. Dat doet ze altijd bij Dutchies zegt ze.

Dus daar zitten we dan in een kamer met apart slaapgedeelte, woonkamer, keuken, balkon/veranda met zicht op en directe trap naar het zwembad. Deze kamer geven wij onze zoon en schoondochter uit NL ook altijd als ze hier op bezoek zijn zegt de vrouw. SUPER GROOT!

Erg jammer dat we morgen een hele dag excursie hebben. Want hier een hele dag vertoeven is geen straf!

We maken nu wel dankbaar gebruik van de keuken. Lekker koken en op ons balkon eten.

Wat een dag! Bek af maar echt TOP!

Vandaag was het 34 graden, zonnig met enkele wolken.

22 december 2017

Vandaag gaan we met een zeilboot op excursie naar de Whitsunday eilanden. Dit is niet zomaar een zeilboot, maar een raceboot is die de American's Cup heeft gewonnen in 1974. The Southern Cross.

Voordat we aan boord gaan leveren we allemaal onze sandalen in en mogen bearfoot aan boord.

Wanneer we met de motor de haven uit zijn mogen we de crew helpen om de zeilen te hijsen.

Omdat het al vloed wordt gaan we eerst naar een mooie baai om te snorkelen. We zitten al 3,5 meter boven het koraal. Dat zie je gelijk. Er zitten vele stof/zanddeeltjes in het water en we zien het koraal en de vissen wel maar de kleuren zijn heel erg afgevlakt. Wat deze snorkelervaring wel helemaal super maakt is dat we een schildpad zien!

En niet zo'n kleintje ook! Deze was 80 cm!!!! Echt enorm! Wow indrukwekkend! Dat maakt alles weer goed😀

Weer terug op de boot varen we verder naar Whitsunday island. Met een kleiner bootje worden we naar een baaitje gebracht wat shitty bay wordt genoemd. De gids zegt dat we nu eerst 20 minuten gaan wandelen en dat we daarna wel snappen waarom dit strandje zo wordt genoemd.

We klimmen de berg op en kunnen op een uitzichtpunt naar de andere kant van het eiland kijken.

WOW😲

Geen woorden voor kijk zelf maar:

We snappen de gids nu wel. Dit is echt prachtig. We lopen verder de berg af en komen aan in het super fijne zandstrand. Het is echt super wit en heeeeel fijn zand! Het voelt super zacht aan en is niet heet.

We blijven hier 1,5 uur. Prachtig! Mooi met dat felblauwe heldere water. Wanneer we er in willen zwemmen moeten we onze wetsuits aan die weer extra dik zijn. Die rot kwallen ook!
Een jongen op onze boot was vanochtend tijdens het snorkelen in zijn nek gebrand door de tentakels van een kwal. Het was niet de dodelijke kwal gelukkig, maar die nek zag er uit! Een hele brandblaar die helemaal rood en opgezet was alsof iemand z'n keel had willen doorsnijden. Dus die wetsuits zijn niet voor niks!
Jullie snappen zeker wel waar de Whitsundays hun naam aan te danken hebben 😊
Weer terug gekomen op de boot krijgen we een lunch en zeilen we terug tussen de eilanden door terug naar het "vaste" land.
Weer een super mooie dag zeg!

Het nadeel van dit super fijne zachte zand is dat je het nu OVERAL tegen komt 😏
We duiken eerst maar eens in het zwembad. Dat zal de eerste laag zand en zout doen verdwijnen. Dan even een wasje draaien. Want tja we hebben nu toch een eigen wasmachine en droger in ons penthousje.

Het was vandaag 33 graden, zonnig met enkele wolken.

23 december 2017

Vandaag verlaten we de kust en rijden meer richting de outback, zoals ze dat hier zeggen. Of te wel meer landinwaarts.

We zijn op weg naar het nationale park Eungella Wat er aan dit park super bijzonder is, is dat de Platypus daar woont! Voor jullie meer bekend onder de naam: vogelbekdier. Dat is dus een Australisch dier die alleen in die regio leeft.

Dus we gaan weer op zoek!

We komen rond de middag aan in Broken river en slapen in een eenvoudige stacaravan met alleen een slaapkamer en badkamer. Het plaatsje Broken river bestaat uit deze lodges en een camping, één restaurant en één koeienboer.

Wanneer we bij de receptie aankomen en uit onze auto stappen merken we gelijk dat we een stuk zijn gestegen met de auto. Het is hier 28 graden. Heerlijk! Het scheelt maar een paar graden maar dat voel je wel!

Er zijn verschillende wandelingen door Eungella. En er zijn kleine wandelingen die leiden naar 3 Platypus lookouts. Bij de receptie van de lodge wordt ons al verteld dat de Platypus aan het einde van middag zich weer laat zien of heeeeeel vroeg (4.00uur) in de ochtend. Maar het zou de hele dag kunnen.

We wagen het er maar op! Met water en camera op zak gaan we aan de wandel. Vanuit de lodge is het maar 50 meter naar de eerste lookout. Vanaf de brug kijken we naar beneden en zien heel veel zoetwaterschildpadden. Volwassenen en kleine. Zo schattig!

Deze zijn echt 20 keer zo klein als een zee schildpad.

We zien bij deze lookout nog geen platypus. We lopen dus door naar de volgende lookout. Daar staat een bord met meer informatie over deze dieren:

Een platypus kan 50 cm groot worden. Ze leven voornamelijk in het water en zijn dan op zoek naar vis en zoetwater garnalen. Het zoeken naar voedsel doen ze in de ochtend tussen 4.00-7.00uur en tegen de avond van 15.00-19.00uur. Tussentijds bewaken ze de eieren of jongen, deze liggen in een zelfgegraven tunnel die begint aan de rand van de rivier. Deze tunnels zijn tussen de 5 en 22 meter lang!

Ze zijn heel verlegen en duiken bij het minst over geringste geluid weer weg onder water. Er staat op het bord dat we dus heel stil moeten zijn en op zoek moeten naar kringen in het water en luchtbellen. Een platypus kan maar max 10 minuten onder water blijven.

Bij deze lookout zijn meerdere toeristen met kinderen die het erg gezellig hebben dus die diertjes zullen wel wegblijven.

We besluiten om een wandeling te gaan doen die langs de rivier loopt en daarna terug via de bossen. Deze bossen zijn ook een soort regenwoud. Alleen de palmen en bomen zijn weer heel anders als we in het noorden gezien hebben.

We zijn goed en wel op weg en horen veel geritsel in de berm. Twee toeristen wijzen naar bladeren en dan zien wij het ook. Een best grote varaan!

Wanneer we verder doorwandelen zien we er zelfs een op het wandelpad liggen. Uhm........ best groot met enorme klauwen. Lopen we daar met onze blote benen gewoon langs af? Dadelijk schrikt die en hebben we een flinke jaap in ons been!

Eerst rustig foto's maken en dan proberen we hem rustig in beweging te krijgen zodat wij rustig over het pad kunnen lopen. Want om nou zelf van het pad af te wijken met al die slangen hier lijkt ons niet zo slim.

Na de wandeling lopen we nog even langs alle drie de lookouts. Helaas nog geen platypus. Wellicht later op de dag.

Dan gaan we maar eens lekker relaxen op de veranda.

Rond half 5 gaan we weer op platypus jacht. We stoppen bij de eerste lookout en we zien niets. Dan lopen we maar door naar de tweede. Daar zitten nog twee toeristen gewapend met camera klaar voor een mooi shot. We wachten en wachten en wachten................... We krijgen bijna een hekel aan al die schildpadden omdat die ook van die waterkringen maken en luchtbellen achter laten. We turen zo 45 minuten naar het wateroppervlak en kijken op bij iedere kring of luchtbel. Maar helaas geen platypus.

We grappen nog: deze is waarschijnlijk kaarten met die Cassowarry vogel! Die is ook onzichtbaar!

We besluiten naar een andere lookout te gaan. Daar zitten we ook nog 45 minuten te wachten en te turen. JA luchtbellen! Nee weer een schildpad.

Er komt nog een man aanlopen die naar het water tuurt. "JA" roept hij! "Look!" en hij wijst "a turtle". Ja grrrrr die zitten hier wel 100. Ssssst ben maar stil denken de anderen.

Die man was in ieder geval helemaal blij om een schildpad te zien.

Na ruim anderhalf uur turen nog niks! We hebben ondertussen nog een keer naar een ander punt gelopen maar daar was ook niets te zien.

Marja is er helemaal klaar mee en krijgt het koud. Ja klinkt raar maar het koelt hier af naar 18-20 graden.

We besluiten te gaan.

Tja dat wordt dan de wekker zetten morgenochtend! Wanneer we terug wandelen naar de lodge komen we op het kruispunt om nog naar de andere lookout te gaan kijken. Zullen we nog één keer bij dat andere punt gaan kijken vraagt Jorg.

Oke dan doen we dat nog even.

We komen daar aanlopen en herkennen de twee toeristen die we eerder ook al moedeloos bij de andere punten naar het water zagen turen.

Maar nu wenkt ze enthousiast dat we dichter bij moeten komen en steekt twee vingers in de lucht en wijst in het water!

YES! We zien er uiteindelijk wel zeven! We hebben daarvoor wel bijna 2,5 uur naar het water moeten turen maar dan heb je ook wat!

Een grappig beestje wat nergens anders te zien is! Ook niet in een buitenlandse dierentuin. Toch wel bijzonder! Wist je dat dit het enige zoogdier is met een snavel?

Erg grappig hoe je ze onder ziet duiken en inderdaad de luchtbelletjes kan volgen. En dan hop komt ie weer boven.

De schildpadden hebben (alsof het afgesproken is) aan de kant ruimte gemaakt zodat de platypus alle ruimte heeft om naar vis te jagen.

Zo nu lekker een trui aan doen en gaan eten in dat ene restaurant wat dit dorpje heeft. We weten al wat we eten want dat moest je bij inchecken al aangeven zodat de kok wist wat voor inkopen hij moest gaan doen😊

Bij dat restaurant worden het groente afval op een hoog plateau buiten gedropt. Dan kunnen de possums dit op komen eten. En wij als toerist natuurlijk een foto maken. Maar helaas geen beestje te bekennen. Wanneer we terug zijn op de kamer horen we duidelijk een beestje over de veranda lopen en krabben aan onze deur maar vanuit het raam zien we helaas niets.

Het was vandaag 28 graden en zonnig met enkele wolken en het koelt dus heerlijk af!

24 december 2017

Na ons ontbijt kopen we bij uitchecken natuurlijk even een magneetje van de platypus en dan gaan we naar onze volgende bestemming. De vrouw van de receptie wijst ons erop dat er voor de kerst veel politie (ook undercover) op de been zal zijn om snelheidsduivels te pakken. We moeten vandaag zo'n 420 km afleggen naar het plaatjes Rockhampton. Gelukkig heeft Jorg de gps goed ingeschakeld en kunnen we een iets kortere route nemen.

We gaan op weg. En laat ik jullie nog even ter herinnering vertellen dat we een Kia Cerato hebben. Een witte lage auto..............................😏

De route is prachtig en brengt ons tussen de bergen langs boeren de ruwe natuur in. Super mooi. Hè deze weg gaat over in gravel?! Gelukkig is deze gravel goed aangereden dus dat geeft ook met onze Kia geen problemen. We rijden kilometers door over deze onverharde weg en zien op de navigatie dat we er inderdaad veel sneller zijn dan aanvankelijk gedacht.

Bij een kruispunt nemen we de weg naar links. Daar is onze navigatie het niet mee eens. We moeten omdraaien en hadden naar rechts gemoeten. Wij vonden beiden dat die andere weg lijkt op een weg wat leidt naar privé terrein. Met aan weerskanten van de weg een opengeslagen hek. Maar goed de weg gaat inderdaad gewoon verder en komt gelukkig niet bij een boer uit. We rijden tussen de suikerrietvelden en zien enkele koeien (Brahman: die met een enorme bult in de nek). Uhm de gravel houdt op en het wordt nu een aangereden zandweg. Oke die is nog redelijk goed onderhouden dus we rijden maar verder. We vertrouwen het niet helemaal!

Even op de navigatie uitzoomen en kijken wanneer de eerste grote weg komt.

Marja probeert op de navigatie in te stellen dat deze onverharde wegen moet vermijden. Maar de navigatie geeft aan dat deze informatie over de wegen onbekend is. Luie landmeters moppert Jorg!

Yes over 10 km een grotere weg! Oke dan rijden we rustig verder. Dan komen we op een boeren plaats waar we rechts omheen kunnen rijden. Het zand wordt nu wel erg mul. Jorg stopt en stapt uit om te gaan kijken of de rest van de weg ook zo is. Gelukkig niet! Alleen dit stukje omdat de tractoren hier natuurlijk draaien, in en uit rijden. We rijden verder en zien dan dat die afslag niet aanwezig is. We kunnen wel naar links maar daar zien we dat de weg best begroeid is met hoog gras! Oke we krijgen gelijk beide een flashback van onze eerste skivakantie in Winterbergen waarbij de Clio in een weiland vast kwam te zitten. Dat lijkt ons niet zo handig aangezien we merken aan beide telefoons dat hier geen bereik is en op dat boerenbedrijf ook niemand te zien is. Is natuurlijk ook niet gek op christmas eve.😒

Oke rustig de auto draaien en hopen dat we niet vast komen. We rijden gewoon dat stuk terug tot aan de kruising. (want helemaal terug is zo'n 70 km voor jullie beeldvorming)

We worden dan onderweg nog opgeschrikt door een roofvogel die van ons is geschrokken. Jeetje die had een spanwijdte 1,5 meter! WOW! Schrikken zeg!

Weer verder rijden en iets meer gas bij het mulle zand. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren weer aan bij de kruising. Dan gaan we rechts proberen. Het lijkt op de kaart van de navigatie dat we dan eerder bij een verharde weg komen die ons weer terug naar de snelweg kan leiden. Dat is wel een stuk om, maar beter dan de hele kerst hier vast zitten op een boerelandweggetje. We slaan nu de andere afslag in die ons nog 17 km op aangedrilde gravel naar de volgende afslag leidt. Daar aangekomen staat aangegeven dat de weg naar de snelweg richting het noorden is afgesloten!!!

We kunnen wel de andere kant op. De borden langs de weg geven die weg als een goede alternatief aan. Daar vertrouwen dan maar op want het is opnieuw een onverharde weg. Deze is prima onderhouden, een goede gravel weg.

We waren vanochtend om half 9 aangereden en zijn super blij als we dan om 11.00uur de snelweg bereiken. Lekker 110 rijden op goed asfalt. De autobandjes zien er nog goed uit en we blijken er alleen met een super stoffige auto vanaf te zijn gekomen.😅

Morgen mogen we weer 400 km rijden. Maar geen kortere routes meer haha!

Langs de snelweg zien we helaas meerdere dode kangoeroes liggen. Deze liggen hier zoals in Nederland wel eens een konijn wordt aangereden.

Ook zien we veel borden die bestuurders willen attenderen om op tijd rust te nemen.

We lunchen ergens op de camping aan zee. Een prachtig strand die ons dit keer waarschuwt voor de aanwezige haaien.

Zo even uitpuffen op het terras. Dat was me een spannende ochtend wel! En dan nu nog ongeveer 2,5 uur rijden.

Bij het hotel aangekomen werken we het blog bij en gaan we maar eens op zoek of er een restaurant open is op kerstavond.

Bidden jullie voor ons in de kerk bij de avondmis? En eet smakelijk met de worstenbroodjes!

Vandaag begon het in de bergen met 22 graden wat daarna snel opliep naar 36 graden en zonnig!

25 december 2017

Merry Christmas everybody!!!
Na het ontbijt (zelf eerder gekocht) gaan we op weg naar Hervey Bay.
Vandaag pakken we lekker de snelweg 😊.
We zullen proberen zo goed mogelijk onze kerst in down under te beschrijven.

Marja heeft een mooie kerstslinger in haar haren verwerkt en tja je moet wat zonder kerstboom............

Tussen de middag komen we door een wat groter plaatsje gereden ( ja de snelweg gaat gewoon door de dorpjes heen, even maar 60 rijden en hup weer 110). Veel kerstversiering! Bar: dicht, supermarkt: dicht, restaurantje: dicht, Mac: dicht, Bistro: dicht, restaurant: dicht, Grill bar: dicht, restaurant: dicht............. oeps!

We eindigen bij een tankstation! We kunnen hier sandwiches en burgers bestellen. Het wordt dat laatste want de wraps en broodjes zijn allemaal al vóór kerst voorbereid met een dikke laag kaas 😝

We zien steeds meer "gestrande" hongerige toeristen.

Gelukkig hebben we voor vanavond een restaurant gereserveerd omdat hier al een beetje bang voor waren.

We komen aan bij ons "dicht" hotel. Bij twee hotels eerder hebben wij post ontvangen met een code van de kluis. De receptie van het hotel is dicht en de sleutel van onze kamer met welkomstbrief ligt klaar in de kluis. Gelukkig gaat dit allemaal prima en ligt er keurig een enveloppe voor Fam. Beijers klaar met alle benodigde informatie en de sleutel.

Dan is het echt tijd voor afkoeling in het zwembad!

De zon gaat onder en we gaan ons opfrissen voor het kerstdiner! Marja vraagt nog aan Jorg of we het adres van het restaurant hebben. Gelukkig hebben we wifi en is dit zo op te zoeken. Maar zodra we de website van het restaurant openen, zien we dat deze gesloten is met kerst!😲
OKE dat is even balen. Hm wat nu? We zagen namelijk toen we deze grotere plaats in reden dat echt iedere simpele friettent, shoarmatent, fastfoodketen zelfs gesloten zijn.
We hebben nu dus ook geen receptie om dit aan te vragen.
Op google maps en tripadvisor zien we dat hier aan de boulevard wel 20 restaurants zitten. Dus dat moet goed komen. We wandelen en zien dat de ene naar de andere restaurant gesloten is. We zien dat een Indisch restaurant open is. Nou dat kan altijd nog. Niet echt onze voorkeur. We lopen zo 2 km en zien dat echt alles gesloten is. Er is nog wel een tankstation open. Daar kunnen we eventueel noodles en chips kopen.
We hebben yoghurt (eigenlijk ontbijt voor morgen), muffins, chips en cup a soup op de hotelkamer. We kiezen dan toch maar voor het Indisch restaurant. Lekker aan de curry!
Het smaakt prima. Bijzonder kerstdiner!

Morgen hebben we gelukkig een twee daagse excursie op Fraser eiland (geen wifi of gsm bereik). Dat is all inclusive, dat scheelt 😀

Vandaag was het 35 graden en geen wind pff, wel enkele wolkjes.

26 december 2017

We worden al vroeg in de ochtend opgehaald bij het hotel om naar de haven te gaan. We gaan met de boot naar Fraser Island. Dit ligt maar 20 km van de kust en kun je vanaf de haven dus ook al zien liggen.

We hebben alleen onze dagrugzakken bij. We gaan namelijk een excursie maken van twee dagen en overnachten dus op dat eiland. Onze overige spullen blijven achter in Harvey Bay.

Omdat het een zandeiland is gaan we deze excursie georganiseerd doen met een 4x4 bus (vrachtwagen). Dit is niet zelf te doen.

We komen in de zandbak aan en zien gelijk arme sloebers vast zitten.
Natuurlijk schieten wat Nederlanders te hulp. Heeft Jorg gelijk zijn ochtend gymnastiek alweer gehad😉

We zien vaker aan de linker kant van de weg toeristen staan te kijken met een gezicht van: Jeetje waar zijn we aan begonnen. Deze wegen zijn namelijk niet echt voor iedere 4x4 (bijvoorbeeld RAV 4) weggelegd. Dit is echt voor grote terreinwagens en veel ervaring!
Wij zijn zo blij dat we niet zelf een jeep hebben gehuurd! Wij hoeven ons nu alleen maar zorgen te maken dat we op onze stoel kunnen blijven zitten terwijl we over de weg butsen.

Onze eerste stop is bij het meer McKenzie. Een prachtig blauw meer met een spierwit strand. Super mooi!
Lekker even zwemmen!

Na een 1,5 uur zwemmen hobbelen en schudden we verder naar een regenwoud. Daar maken we een korte wandeling langs een riviertje (Wanggoolba creek). Deze rivier ziet er heel gek uit! Het is namelijk super helder water. Het water wordt tussen het zand naar buiten geperst. En dat vormt de rivier. Het water stroomt naar de zee. Het water is door het zand zo gefilterd. Het water is daardoor zuiver drinkwater en al zo'n 50 jaar oud. De bodem van deze rivier is bijna wit fijn zand. Daardoor ziet het er zo gek uit.

We rijden daarna met de bus naar het resort. Daar hebben we een buffet lunch. We zitten met 30 man uit de bus bij elkaar aan grote tafels (voor ons gereserveerd). Zo leren we andere Nederlanders kennen: Twee zussen uit Nuenen en een familie uit Wieringerwerf. Erg gezellig. Even natuurlijk ieders route met elkaar delen en tips en ideeën uitwisselen.

Na de pauze rijden we met de bus de 75 mile beach op. We rijden naar het beginpunt van een wandeling. Deze 4,5 km wandeling brengt ons naar zandduinen en een prachtig meer. Maar voor we daar zijn! Het is een hele klim! En dan is het 33 graden, mul zand en veel takjes en restjes noten daar tussen. Dat loopt met sandalen niet echt praktisch. De stukken in de zon geven nog een extra moeilijkheid: je voeten verbranden bijna door het hete zand. Je stapt in het zand en het hete zand valt over je voet (tot enkel) heen en onder je voet. HEET!!!!! Marja die nooit op blote voeten loopt en geen eelt kent lijkt op lava te lopen. Dus gelukkig is het maar 4,5 km 😊.

Rustig lopen en stukjes rennen naar een schaduw punt. Daar dan de harde scherpe stukjes uit je sandaal kloppen en weer enkele meters door.....................

Maar het eindpunt! WOW

We eindigen echt in een woenstijn waarbij we aan de ene kant de oceaan kunnen zien en aan de andere kant lake Wabby.

Het meer ligt dus pal achter de zandduin. Sommige komen dus vanaf de duin naar beneden rennen (vanwege het hete zand) en kunnen zo gelijk het meer in rennen voor afkoeling. Het grappige is dat in dit meer allemaal kleine visjes zitten die ook in de farmaceutische industrie worden gebruikt. Beter bekend als Dr. Fish. Daar betaal je wat euro's om met je lichaam of alleen voeten in een bak te mogen met van die visjes die je huid, of eigenlijk hetgeen wat niet bij je huid hoort of dood is, te verwijderen.

De visjes beginnen gelijk aan de blaren (van het snorkelen) op Jorg z'n voet te sabbelen.

Het meer is super koud! Maar een heerlijke afkoeling na deze wandeling.

Na één uur beginnen we weer aan de terugtocht om weer op tijd bij de bus te zijn. Halverwege de zandduin zijn de voeten alweer opgedroogd waardoor de brandende hitte weer door de huid dringt. Rennen!!!! Snel de bosjes in voor schaduw!

Zo zie je iedereen rennen, hupsen en hoor je iedereen kreunen, auw auw auw!

Heerlijk weer een zitten in de airco bus!

Die brengt ons weer terug naar het resort.

Daar checken we in en krijgen we een riante kamer! Super groot! We hebben nu alleen maar twee dagtassen dus de kamer blijft erg leeg haha.

Eerst maar eens snel naar het zwembad om al het zand af te spoelen. Het zit echt OVERAL!

Het zwembad is heerlijk! Jorg noemt het soep, perfecte temperatuur voor Marja dus 😁.

Die avond staat er weer een diner buffet voor ons klaar (gelukkig met tweede kerstdag dus volop eten verkrijgbaar!) We hebben opnieuw gereserveerde tafels. We kletsen gezellig verder met de Nederlanders.

Na het diner gaan de reisverhalen verder in de lokale kroeg.

Erg gezellig!

Het was vandaag zonnig met 33 graden, een enkel wolkje

27 december 2017

Na het ontbijtbuffet gaan we om 8.00uur weer met de bus op pad. Vandaag gaan we met de bus bijna de hele 75 mile beach rijden! Dit is zo gaaf!

De chauffeur geeft aan dat het rijden echt lastig wordt op het eiland. Er is nu twee weken geen regen geweest en het zand wordt nu wel echt heel erg mul.

Misschien is dat niet goed op de video te zien. Maar we konden echt maar 20 max 40 km/h rijden. De chauffeur bleef ook maar druk schakelen en sturen. We hebben veel auto's vast zien zitten.

We rijden eerst helemaal naar het noorden van het eiland. Met de bus gaan we een enkele keer landinwaarts omdat we via het strand niet verder kunnen. De chauffeur houdt ook goed in de gaten wanneer het vloed wordt.

We stoppen bij de wandeling naar de champagnepools. Dit zijn natuurbaden gevormd door rotsen. De zee vult de baden met iedere golf.

Om daar te komen klimmen we eerst naar boven en een korte wandeling brengt ons daar. Eigenlijk zou de bus ons naar het beginpunt brengen. Het lukt de chauffeur niet om met de bus boven te komen.

De tweede stop is bij een uitzichtpunt, Indian Head. Even weer via het bloed hete zand naar boven klauteren en dan kijk je uit over twee stranden.

Wanneer we terug komen bij de bus zien we een Dingo. We worden overal waar we maar kijken gewaarschuwd voor deze wilde honden/wolven. Deze zijn agressief en laten niet los.

Gelukkig liep deze ongeïnteresseerd ons voorbij.

Dan gaan rijden we weer over het strand verder naar The Pinnacles. Dit zijn zand geformeerde formaties die ook kleurveranderingen van het zand laten zien. De hoeveelheid zout bepaald de gelige kleur van het zand. Dus hoe puurder (zonder zout) des te witter het zand.

De 75 mile beach is enkele jaren geleden uitgeroepen tot officiële snelweg. Zodat alle verkeersregels gelden als op een normale snelweg. Zodat niet iedereen maar wat gaat rijden en crossen.

Er staan ook echt verkeersborden langs. Tevens wordt deze snelweg steeds tijdelijk als vertrek of landingsbaan voor toeristen vliegtuigen. Dan houdt een verkeersleider de auto's even tegen. Dan landen er vier vliegtuigen. En dan kan iedereen weer verder rijden.

Onze volgende stop is een scheepswrak (Maheno). Dit was eigenlijk een cruiseschip. Tijdens de tweede wereldoorlog deed het dienst als ziekenhuis voor de soldaten. Echter was er een cycloon die het tegen Fraser heeft doen zinken. Maar 20% van het gehele schip is zichtbaar op het strand.

Onze volgende stop is bij Eli Creek. Weer een helder water riviertje dat naar de zee terug voert. Er staan echt wel 70 Jeeps aan de rand van deze rivier. Hele tenten staan er opgebouwd in het water. Lekker stoeltjes erbij en kaarten maar! Alle lokale mensen vieren hier de kerstvakantie.

We hebben daar onze picknick lunch aan de rivier en kunnen via een vlonder een pad wat omhoog lopen langs de rivier. En dan met rubber band lekker je mee laten voeren via de stroming weer terug naar beneden. Het water is wel erg koud! Maar dat is juist heerlijk met dit warme weer!

Dan is het helaas tijd om naar de bus terug te gaan. Echter alles is nat, zand en zout. Ook de hele bus!

De chauffeur maakt na de snelweg een stop bij het resort. Hij gaat daar z'n bus afspuiten en tanken voordat hij ons en de bus terugbrengt naar de boot voor de oversteek.

Wij maken van deze korte stop gebruik om ons af te spoelen door allemaal nog even in het zwembad te duiken. We spoelen de zwembroek en bikini nog maar even flink uit. En dan weer hup de bus in.

Het is nog zo'n 45 minuten hoppen en butsen en dan komen we bij de boot aan.

Fraser is echt een super mooie zandbak met veel afwisseling wat natuur betreft. Maar jah wel echt alles is zand!!! Indrukwekkende twee dagen.

Lekker in ons hotel douchen en snel wat eten want we zijn bek af.

Vandaag was het 32 graden, in de ochtend erg bewolkt/grijs maar daarna verdwenen deze en was het erg zonnig.

28 december 2017

Vandaag gaan we alweer naar onze laatste bestemming hier aan de kust: Maroochydore beach.

Drie nachten in een luxe resort. Even lekker relaxen voordat we doorvliegen naar de stad Melbourne.

Onderweg maken we één stop. Het is ook maar 220 km.

Wanneer we dan toch in Australië zijn mag een bezoek aan een Macadamia boer niet ontbreken. Voor degene die de macadamia noten niet kennen. Het is dus een noot. Deze groeit in een schil/vrucht aan een boom.

Het zijn enorm dure noten. Deze vruchten vallen bij rijpheid op de grond. Een soort straatveger, veegt deze op. Alle blaadjes en takjes die daarbij zitten worden gelijk gefilterd en versnipperd en terug gestrooid als een mest.

De vruchten gaan in de silo. Deze silo is op een bepaalde temperatuur gebracht zodat de vruchten/schil openbarst. De silo heeft scherpe openingen/messen en gaat draaien. Hierdoor valt de schil er af. Op een lopende band wordt er opnieuw gefilterd en blijven de noten over.

De noten worden op grootte ingedeeld en kwaliteit. Echt alle noten worden gebruikt. De kleinere of kapotte noten worden gebruikt voor de wijn of siroop.

Macadamia noten zijn erg gezond. Niet zoals wij ze hebben gekocht: 750 gram met een laag chocolade er omheen 😋.

Naast de video en uitleg mogen we een kijkje nemen in de fabriek door via ramen mee te kijken.

Dan kunnen we in de winkel de verschillende soorten en bewerkingen proeven (puur, gezout, geroosterd, gezoet, knoflook, honing, terriyaki etc).

De chocolade zijn het lekkerst! Die nemen we een grote zak en een klein zakje gezout (voor Jorg natuurlijk).

Ook hier zijn de zakken $30 (ofwel € 20) per 750 gram.

Maar lekker!!!!!!

Dan rijden we nog een stukje door naar ons resort.

Daar aangekomen.............................

Ai. Het is een prachtig resort. Echter is het een soort kruising tussen de Hullies en Hemelrijk en hebben hier alle locals vakantie. Dus er zijn hier niet veel kinderen maar heeeeeel veel kinderen!!!!!!

Alle bedjes al vanaf 7.00uur bezet, je kent het wel.

Het is een resort bestaande uit meerdere gebouwen. Deze liggen allemaal rondom een meer. Op dat meer kunnen we zeilen, kayakken, zwemmen of vissen voeren.

We hebben een hele mooie kamer. 's Middags lukt het ons toch om buiten het zwembad (stukje verder op het gras) twee ligbedjes te scoren. Daar liggen we ook wat verder van de herrie af en liggen we prima.

Het is een redelijk groot zwembad. Oke totaal anders dan verwacht maar hier moeten we het wel vol kunnen houden.

We hebben weer Wifi dus ook het thuisfront even blij maken met onze verhalen van de afgelopen dagen.

Het was vandaag 29 graden. In de ochtend veel regen (gelukkig zaten we in de auto) en daarna heerlijk zonnig met bijna geen wolken!

29 december 2017

Jorg heeft in het vorige hotel z'n zwembroek in de kast laten hangen. Wij horen jullie denken: In de kast hangen??? Ja daar hing deze te drogen. Of beter gezegd daar hangt die nog steeds te drogen. We hebben al contact gehad met het hotel en ze gaan hem naar Melbourne opsturen. Gelukkig heeft Jorg twee zwembroeken bij dus hij kan nog vooruit.

Als we dan wakker worden hier in de Hullies/Hemelrijk kun je twee dingen doen.

1) je ergeren aan alle kinderen

2) je ook als een kind gaan gedragen

Nou optie 2 dan maar 😁 YOLO!

50 minuten lang mogen we helemaal los gaan op deze banen. Voor Marja erg zwaar en moeilijk. Dat maakt het voor Jorg en alle anderen erg vermakelijk. Voor Jorg is het iets te makkelijk.